هر کارگر دارای حقوقی است که پرداخت آن‌ها بر عهده کافرما است. حقوق کارگر تنها به دستمزد توافق شده ختم نمی‌شود. بلکه طبق قانون کار دریافت حق مسکن، بن کارگری، و حق اولاد نیز جژء حقوق ماهانه کارگر می باشد.
محاسبه عیدی و پاداش سالیانه نیز از حقوق پرسنل به شمار می‌آید که باید به صورت سالانه به آن‌ها پرداخت شود. مطابق قانون کار، کلیه کارگاه‌های مشمول قانون کار مکلفند به هر یک از کارگران خود به نسبت یک سال کار معادل 60 روز آخرین مزد، به عنوان عیدی و پاداش بپردازند؛ مبلغ پرداختی از این بابت به هر یک از کارکنان نباید از معادل 90 روز حداقل مزد روزانه قانونی تجاوز کند. مبلغ عیدی پرداختی به کارکنانی که کمتر از یکسال در یک کارگاه مشغول بوده‌اند، به نسبت ایام کارکرد در سال محاسبه می‌شود.
در کنار این موارد انواع مرخصی نیز در قانون کار پیش‌بینی شده است. کارگران به موجب قانون، می‌توانند از حق مرخصی خود استفاده کنند. چنانچه در پایان سال از مرخصی تعیین شده، استفاده نکنند، کارفرما موظف است با محاسبه مانده مرخصی، اقدام به خرید آن از کارگر کند. در هر سال کاری هر کارگر حداکثر می‌تواند ۹ روز از مرخصی خود را ذخیره کند. هر چند این امکان وجود دارد که با توافق بین کارگر و کارفرما تعداد روزهای ذخیره مرخصی افزایش پیدا کند. به ازای هر یک روز مرخصی ذخیره شده نیز باید دستمزد یک روز کار به کارگر اختصاص پیدا کند.
محاسبه سنوات پایان خدمت نیز در پایان مدت قرارداد می بایست انجام شود. فارغ از اینکه مهلت قرارداد به پایان برسد یا کارگر اخراج شود، تسویه سنوات به عنوان حقوق او به شمار می‌آید.
طبق ماده 24 قانون کار در ازای کارکرد یک سال یا بیشتر به کارگران سنوات پایان خدمت تعلق می گیرد.
بر این اساس در صورت خاتمه قرارداد کار، اعم از معین یا مدت موقت، کارفرما موظف است به کارکنانی که مطابق قرارداد، یک سال یا بیشتر، به کار در کارگاه او اشتغال داشته‌اند، به ازای هر سال سابقه ( متوالی یا متناوب ) معادل یک ماه آخرین حقوق آنان را به عنوان مزایای پایان کار یا حق سنوات پرداخت نماید. در صورتی که مدت زمان خدمت کمتر از یک سال باشد، در محاسبه سنوات کمتر از یک سال به ازای هر ماه، ۲.۵ روز در نظر گرفته می شود.
با احترام
برای دریافت مشاوره بیمه اینجا کلیک کنید
