بر اساس ماده ۲۱ قانون کار، قرارداد‌های کاری به علت‌های گوناگونی مانند فوت، بازنشستگی، کار افتادگی کارگر و استعفا خاتمه پیدا می‌کنند. بنابراین استعفا یکی از راه های خاتمه قرارداد بر اساس قانون کتار می باشد.
از طرفی با توجه به ماده ۲۵ قانون کار، هر زمان که قرارداد کار برای مدت زمان موقت یا برای انجام کار خاصی تنظیم شده باشد، هیچ کدام از طرفین اجازه فسخ آن را ندارند. بر این اساس، ترک کار توسط کارگر و فسخ قرارداد به صورت یک‌طرفه، غیر قانونی است.
همان‌طور که کارفرما حق ندارد به صورت یک طرفه قرداد را فسخ و کارگر را اخراج کند، کارگر هم نمی‌تواند بدون دلیل موجه اقدام به ترک کار کند. شرایط استعفا در قانون کار عبارتند از:
- کارگری که استعفا می‌دهد، لازم است از یک ماه قبل درخواست استعفای خود را ثبت کند.
- کارگر موظف است در خواست استعفای خود را به‌صورت کتبی و در قالب فرم استعفا به کارفرما ارائه دهد.
- چنانچه فرد در طی مدت ۱۵ روز از استعفا پشیمان شود، می‌تواند درخواست خود را لغو نماید.
غیبت، ترک کار و استعفا هر یک از لحاظ قانون تعریف مشخصی دارد. گاهی از مواقع کارگران با قرارگیری در برابر مشکلات و شرایط خاصی، نمی‌توانند در محل کار خود حاضر شوند. بنابراین در این زمان‌ها، ترک کار تامین اجتماعی صورت نمی‌گیرد و فرد تنها غیبت داشته است.
در مورد تفاوت استعفا و ترک کار نیز می توان اینطورر گفت که استعفا به معنای قطع همکاری کارگر با داشتن دلیل موجه و قانونی است. در حالی که در ترک کار قبل از اتمام قرارداد، فرد بدون اطلاع قبلی و بدون دلیل موجه قطع همکاری میکند،
با احترام
برای دریافت مشاوره بیمه اینجا کلیک کنید
