با سلام
تفاوت “شخص حقیقی” و “شخص حقوقی”
از نظر صلاحیت، “اشخاص حقیقی” می‌توانند کلیه حقوق و تکالیفی را داشته باشند که قانون برای افراد در نظر گرفته است،در حالی که “اشخاص حقوقی” نمی‌توانند صاحب این حقوق و تکالیف گردند.
بنابراین از داشتن حق و تکلیفی که انسان می تواند دارای آن باشد، محروم می شوند.
گذشته از این، “اشخاص حقیقی” و “اشخاص حقوقی”، تفاوت هایی در شروع و پایان دارند.
در “اشخاص حقیقی”، آغاز و پایان،تولد و فوت و در “اشخاص حقوقی” تاسیس و انحلال نامیده می شوند.
بدیهی است که اشخاص، صلاحیت حقوق و تکالیفی که با تولد و ایجاد حائز آن می گردند را با زایل شدن شخصیت و اهلیت یا فوت و محجوریت از دست می دهند. به تبع آن نیابت های اعطایی اشخاص نیز از بین خواهد رفت.
بر خلاف “شخص حقیقی”، “شخص حقوقی” فرض و اعتبار قانونگذار است و در عمل وجود خارجی ندارد.
باید توجه داشت که “شخص حقوقی” نمی‌تواند خارج از حدود قانون یا اساسنامه خود دارای حقوق و تکالیف باشد و حقوق هر “شخص حقوقی” متناسب و محدود به محدوده‌ی اهدافی است که برایش در نظر گرفته شده است.
ویژگی‌های اشخاص حقیقی
- آغاز و پایان شخص حقیقی
وجود “شخص حقیقی” با تولد آغاز شده و با مرگ هم به پایان می رسد.
هر انسان، در فاصله‌ی تولد تا مرگ دارای “شخصیت حقیقی” است. بنابراین دارای ظرفیت و اهلیتی است که از حقوق برخوردار است. - نام و نام خانوادگی: هر شخص دارای نامی است که اعلام کنندگان تولدش انتخاب می کنند و نام خانوادگی هم همان نام خانوادگی پدر خواهد بود.
استفاده از نام و نام خانوادگی حق و تکلیف است و به تمام اشخاص تعلق می گیرد. همچنین امضای هر “شخصیت حقیقی” نیز موید شخصیت و اراده‌ی حقوقی هر فرد است. - اقامتگاه: مطابق قانون، هر فرد باید دارای سکونت گاهی باشد تا او را به لحاظ حقوقی به محل معینی وابسته کرده و از طریق آن از دیگران متمایز می نماید.
- تابعیت؛ یک رابطه‌ی سیاسی، حقوقی و معنوی میان یک شخص و یک دولت معین است که اساسا منشأ و منبع حقوق و تکالیف هر فرد می باشد. تابعیت اصلی، همان تابعیتی است که از زمان تولد به طریقی به فرد تحمیل می‌شود.
تقریبا در تمامی کشورها، داشتن تابعیت یک امر ضروری است. در ایران تابعیت اصلی و مبدأ از طریق نسب و خانواده به فرد منتقل می‌شود. به این صورت که کسانی که پدر آن‌ها ایرانی باشد، چه در ایران متولد شده باشند و چه در خارج از ایران، دارای تابعیت ایرانی خواهند بود.
ویژگی‌های اشخاص حقوقی
“شخص حقوقی” نیز مانند شخص حقیقی دارای ویژگی‌هایی است که آن را از دیگر اشخاص حقوقی متمایز می‌کند. این ویژگی ها عبارتند از:
- آغاز و پایان شخص حقوقی
آغاز “شخص حقوقی” همان زمان شکل گیری “شخص حقوقی” است. برای شکل گیری یک “شخص حقوقی” چند شرط مهم وجود دارد:
• قصد و اراده‌ی تشکیل “شخص حقوقی”
• دارا بودن هدف مشخص
• ثبت در مرجع ذیصلاح
پایان “شخص حقوقی” نیز برابر با زمان انحلال آن است. “اشخاص حقوقی” با پایان عمل تصفیه و ثبت انحلال شخصیت خود را از دست می دهند.
توجه داشته باشید که علاوه بر تاسیس، انحلال هم بایستی ثبت شود.
اگر می خواهید با روند انحلال شرکت آشنا شوید، می توانید به مطلب ” انحلال شرکت” در وبسایت “آسان ثبت” مراجعه کنید. - نام : “اشخاص حقوقی” نیز مانند “اشخاص حقیقی” باید دارای نام باشند. البته در قانون تجارت، موضوع انتخاب نام به صراحت عنوان نشده است اما در بند اول از مواد ۷ الی ۹ لایحه اصلی، نام شرکت از اولین اطلاعاتی است که در مدارک مربوط به شرکت باید قید شود.
همچنین در مواد دیگری نیز گفته شده که شرکت ها باید تحت نام مخصوص و منحصر به فرد تشکیل و تاسیس گردند. - اقامتگاه: مطابق قوانین، اقامتگاه “شخص حقوقی”، مرکز عملیات آن است. منظور از مرکز عملیات محل استقرار اداره‌ی “شخص حقوقی” و ارکان مهم آن مانند هیئت مدیره و مدیرعامل و همچنین محل اخذ تصمیمات “شخص حقوقی” است.
- تابعیت: تابعیت هر “شخص حقوقی”، تابعیت همان کشوری است که اقامتگاه آن در آنجا واقع است. بنابراین هر شرکتی که در ایران تشکیل شود و مرکز اداره‌ی اصلی آن در ایران واقع باشد، دارای تابعیت ایرانی است.
با احترام
برای دریافت مشاوره مالیاتی یا حسابداری اینجا کلیک کنید
