در حسابداری اندوخته های مختلفی تعریف شده است از قبیل:
- اندوخته قانونی _ اندوخته ای است که دارای الزامات و محدودیت های قانونی می باشد و جهت تقویت بنیه مالی موسسه در نظر گرفته شده است.
- اندوخته احتیاطی سرمایه ای، اندوخته ای است جهت مصارف عمومی و احتیاطی که بیشتر به عنوان پشتوانه ای برای بازپرداخت تعهدات به اشخاص ثالث در نظر گرفته می شود.
- اندوخته توسعه و تکمیل، اندوخته ایست جهت پیشبرد اهداف شرکت. این اندوخته مهمترین اندوخته اختیاری است که اگر دارای مجوز وزارت صنایع باشد معاف از مالیات می باشد.
و ….
اندوخته قانونی چیست؟
اندوخته قانونی مبلغی است که میبایست قبل از تقسیم سود خالص در حسابی به این عنوان جداگانه تعریف شود تا از خروج این مبلغ از چرخه دارائی شرکت جلوگیری شود. ضمنا برای آزاد شدن این اندوخته زمان مشخصی تعیین نگردیده است. برای ایجاد اندوخته قانونی لزوما شرکت بایستی که به سوددهی رسیده باشد، اما برای ایجاد ذخیره الزامی وجودندارد.این حساب ماهیت بستانکار دارد و در قسمت حقوق صاحبان سهام ثبت می شود.
هیئت مدیره هر شرکت مکلف است هر سال ۵ درصد از سود خالص ان شرکت را تحت این اندوخته ذخیره کند.
زمانیکه این اندوخته به ۱۰ درصد کل سرمایه برسد، ذخیره ی اندوخته اختیاری خواهد بود. براساس ماده 140 اصلاحیه قانون تجارت ، یک بیستم سود خالص هر سال باید تحت عنوان اندوخته قانونی ذخیره گردد . براساس ماده 238 اصلاحیه قانون تجارت، مبنای محاسبه نمودن این اندوخته ، سود خالص پس از وضع زیان های وارد شده در سنوات قبل تعیین شده است . از این رو در شرایطی که شرکت زیان انباشته داشته باشد فقط رقم سود خالص سال جاری نباید مبنای ما برای محاسبه ی این اندوخته قرار گیرد بلکه ضروری است مجموع زیان انباشته از رقم سود خالص سال جاری کسر شود و یک بیستم مازاد آن محاسبه گردد و به عنوان اندوخته قانونی در نظر گرفته شود.
در پایان هر سال مالی بر اساس سود خالص شرکت 5% تحت عنوان اندوخته قانونی محاسبه و ذخیره می گردد تا به 10%سرمایه شرکت برسد و محاسبه و ایجاد این حساب درترازنامه اجباری است.
با احترام
برای دریافت مشاوره مالیاتی یا حسابداری اینجا کلیک کنید
