درود...
اینجانب فرهادمهیاری... کسی که به طوردائم وشبانه روز به همراه همسرم به مدت هشت سال مشغول نگهداری و به قولی پرستاری از یک نفرازاقوام نزدیکمان که در جبهه وحین عملیات مجروح ناحیه اعصاب وروان شده است هستیم..((که البته باعث افتخارمان نیزهست)) وضعیت مجروح ازنظر فیزیکی و جسمانی به جز اختلال کم درشنوایی وبینایی ومتوسط در گفتاری تقریبا خوب میباشد...اما از نظر درک محیط و روابط اجتماعی وخانوادگی بسیار ناپایداروازنظر حافظه ویادآوری درحد یک کودک شش یاهفت ساله میباشدکه فقط کمی از خاطرات بسباردور وبه صورت مبهم ودرحد چند کلمه میباشد،
البته فقط انجام شصت تاهفتاددرصد کارهای غریضی یا اعمال شخصی را انجام میدهد مثل خوردن وسرویس بهداشتی وشستن دست وصورت وبقیه کارها مثل حمام رفتن و اصلاح صورت وبدن و...را ماانجام میدهیم((البته بازهم میگم که باعث افتخارمه و این ونعمتی ازطرف خدامیدونم که بتونم خدمت کوچکی انجام بدم)) هیچ واکنشی به رفتارهاواعمال اجتماعی نظیر تفریح ،مسافرت،دوست یافتن،جنس مخالف،عواطفی مثل دوست داشتن شخص خاصی یا تنفراز چیزی یاکسی ویا واکنش عصبی وتهاجمی نیز ندارد،
البته تقریبا یک چهارم از زمان بیداری با شخص دومی که برای ما قابل روئیت نیست مشغول صحبت وجروبحث به صورت زمزمه میباشد،و گاهی تلویزیون وگاهی موسیقی سنتی وکلا موسیقی هایی که دردوران جوانی گوش کرده،و بیشترهم مشغول تقلید از صداهای اطراف خصوصا صحبت اشخاص میباشد،عملا نه توانایی کار کردن به صورت فقط یدی راهم ندارد،چون توانایی به خاطرسپردن در حافظه کوتاه مدت را ازدست داده،و گاهی هم چندمجله وروزنامه را فقط ورق میزند و به صورت کاملا نمایشی و محرض به خواندن آنها میکند،تمارض به خواندن...
با این شرح وضعیت که شاید بیست درصد از خلاصه وضعیت روحی وروانی وفیزیکی این شخص گفته شد،خواستم نظر شما را در مورد درصدجانبازی که برای فردموردبحث ازطرف کمیسیون پزشکی درنظرمیگیرند را بدانم؟ و اینکه شخصی که ازنظرمغزی و درک و هواس تقریبا هیچ فعالیتی را پردازش نمیکند و به جز چنددستور غریضی هیچ کارمفید دیگری را فکر نمیکند،و عملا مانند یک کودک چندساله رفتاروزندگی میکند که ممکن است دراماکن عمومی گم شود وحتی درعبوراز خیابان دچار استرس وترس شود((که البته به کرات رخ داده))چه حکمی از نظر قانون شامل این فرد که دراثر حضور در جبهه برایش اتفاق افتاده میشود؟ومیشود؟!
