در بحث سنوات باید گفت که بین حق سنوات یا سنوات پایان قرارداد و پایه سنوات تفاوت است. در مورد حق سنوات طبق ماده ۲۴ قانون کار، به ازای هر سال کار معادل یک ماه آخرین حقوق کارگر به عنوان حق سنوات در نظر گرفته می شود.
در این ماده قانونی سنوات برای کارگرانی که یک سال یا بیشتر کار کرده اند سنوات در نظر گرفته شده است، اما این قانون با تبصره ۴ ماده ۴۱ قانون رفع موانع تولید رقابت پذیر اصلاح شده است.
بر اساس تبصره ۴ ماده ۴۱ قانون رفع موانع تولید رقابت پذیر کارفرمایان موظفند به کارگران با قرارداد موقت به نسبت مدت کارکرد، مزایای قانونی پایان کار را به ماخذ هر سال یک ماه آخرین مزد پرداخت نمایند.
بنابراین برای کارگرانی که کمتر از یک سال کار کرده اند به نسبت روزهای کارکرد سنوات تعلق می گیرد. یعنی به همه کارگران، حتی به کارگرانی که کمتر از یک سال سابقه دارند حق سنوات تعلق می گیرد.
اما پایه سنوات فقط به کارگرانی که حداقل یکسال سابقه کار دارند تعلق می گیرد. به این صورت که بعد از یک سال مبلغی به عنوان پایه سنوات به مزد این کارگران اضافه می شود.
با احترام
برای دریافت مشاوره بیمه اینجا کلیک کنید
