بانوانی که مایلند از مزایای کامل بازنشستگی بهره مند شوند، می توانند با ۴۵ سال سن و ۳۰ سالِ تمام سابقه پرداخت حق بیمه، تقاضای بازنشستگی
کنند. با این حال باید توجه داشت که بانوان شاغل در مشاغل سخت و زیان آور می توانند برای بازنشستگی پیش از موعد از مزایای حمایتی در نظر گرفته شده در قانون، برای این دسته از مشاغل، بهره مند شوند.
باید توجه داشت که مواد قانونی این چنینی که برای سازمان بیمه تأمین اجتماعی یا سایر دستگاه‌ها، بار مالی ایجاد می کند و نیازمند تعریف ردیف بودجه مشخص است، باید به صورت محدود تفسیر شود و نمی توان آن ها را به سایر حالت های ممکن تعمیم داد. بنابراین، ظاهراً، موضوع پرداخت حقوق بازنشستگی بیش از ۲۰ روز برای بانوانی که سابقه بیمه بیش از ۲۰ سال دارند و متقاضی بازنشستگی پیش از موعد مربوط به تبصره ۴ ماده ۷۶ هستند، منتفی است. با این حال، ممکن است برای این دسته از بانوان، طی برنامه های پنج ساله توسعه یا ضمن مصوبات دیگر، مزایایی در نظر گرفته شود که طبعاً این مزایا، مقطعی است و تداوم نخواهد داشت.

مطابق تبصره ۴ ماده ۷۶ قانون بیمه تأمین اجتماعی، زنان کارگر با داشتن ۲۰ سال سابقه کار و ۴۲ سال سن، به شرط پرداخت حق بیمه، با ۲۰ روز حقوق می توانند بازنشسته شوند. با این حال، ممکن است این پرسش پیش آید که آیا بانوانی که به ۴۲ سالگی می رسند و سنوات پرداخت حق بیمه آن ها بیش از ۲۰ سال است، می توانند به تناسب سنواتشان از حقوق بازنشستگی بیشتری برخوردار شوند؟ در پاسخ باید گفت ظاهراً درباره این مسئله، قانون مستقلی وجود ندارد.

به استناد ماده ۷۶ قانون بیمه تأمین اجتماعی، بانوانی که به سن ۵۰ سال تمام می رسند نیز می توانند با دارا بودن حداقل سابقه پرداخت حق بیمه، که با در نظر گرفتن رشد پلکانی آن از سال ۱۳۸۱ تا ۱۳۹۱ ، در حال حاضر ۲۰ سال است، تقاضای بازنشستگی کنند. هرچند ظاهراً با تغییرات به وجود آمده و افزایش حداقل سن بازنشستگی، شرایط در نظر گرفته شده در این ماده قانونی، با توجه به تبصره ۴ ماده ۷۶ قانون بیمه تأمین اجتماعی، چندان مفید به نظر نمی رسد.

سازمان بیمه تامین اجتماعی

دیدگاهتان را بنویسید