آیا تا به حال با این مورد مواجه شده اید که املای صحیح بیمه گزار درست است یا بیمه گذار؟

گزار از ریشه گزاردن است و در لغت  به معنی به جا آوردن یا انجام دادن می باشد. گزار بیشتر اسم است و گاهی در کلمات به عنوان پسوند هم استفاده می شود. مشکل وقتی ایجاد می شود که گزار به کلمه بچسبد، در این مواقع گزار به معنای ادا کردن و انجام دادن می باشد. مثلا:

گذار از ریشه کلمه گذاشتن است و زمانی کاربرد دارد که کاری فیزیکی انجام می گیرد. گذار بیشتر فعل است. و به معنی قرار دادن یا گذاشتن می باشد.

راهای تشخیص گزار و گذار:

هر گاه پسوند به معنای گذاشتن و قرار دادن باشد از “ذ” استفاده می کنیم.

هر گاه پسوند به معنی ادا کردن و به جای آوردن باشد از “ز” استفاده میکنیم.

یا این حال، از لحاظ لغوی و ویرایشی کلمه “بیمه گزار” صحیح می باشد. هرچند، به دلیل اینکه در ماده ۱ قانون بیمه به شرح زیر از لغت “بیمه گذار” استفاده شده است و به تبع آن در بیمه نامه ها از “بیمه گذار” استفاده میشود، تا روزی که این اصلاح در قانون صورت پذیرد می بایست از “بیمه گذار” استفاده کرد.

 

ماده ۱- قانون بیمه : بیمه عقدی است که به موجب آن یک طرف تعهد می کند در ازاء پرداخت وجه یا وجوهی از طرف دیگر در صورت وقوع یا بروز حادثه خسارت وارده بر او را جبران نموده یا وجه معینی بپردازد .
متعهد را بیمه گر طرف تعهد را بیمه گذار وجهی را که بیمه گذار به بیمه گر می پردازد حق بیمه و آنچه را که بیمه می شود موضوع بیمه نامند .

2 پاسخ

دیدگاهتان را بنویسید