موضوعی که طی ماههای اخیر بارها از سوی مسئولان دولت و کارشناسان بیمهای اعلام شده و در آخرین اظهار نظرهم رئیس سازمان مدیریت و برنامهریزی کشور در این باره گفته است صندوقهای بازنشستگی از جمله مسائل مهمی است که اگر در برنامه ششم برای آن فکر اساسی نشود به مشکل جدی برخواهیم خورد.
به گفته دکتر نوبخت مسأله صندوقهای بازنشستگی به حدی است که در حال حاضر از یک نفر کم شده و به ۷ نفر حقوق بازنشستگی داده میشود که این امر نشان میدهد صندوقهای بازنشستگی ورشکسته هستند.
امروز اگر گفته میشود حال و روز صندوق های بیمه بازنشستگان وخیم و بحرانی است و برای اداره خود و اجرای تعهدات قانونی نسبت به افراد تحت پوشش (بازنشستگان) ناچارند از دولت کمک بگیرند به این دلیل است که مدیران وقت این صندوقها برنامهریزی استراتژیک و مشخصی برای اداره و استفاده از سرمایهها و داراییهای صندوقهای بازنشستگی نداشتهاند و متأسفانه به خاطر نداشتن تجربه و تخصص لازم برخی از آنان، صندوقها دچار خسارتهایی شدهاند که جبران آن به این زودیها میسر نیست.
برخی کارشناسان و صاحبنظران اقتصادی دلایل مختلفی همچون سوء مدیریتها، اتخاذ و تصویب برخی قوانین، پیشی گرفتن مصارف بر منابع، برداشتهای بیرویه دولتها و افزایشهای سالانه حقوق ذینفعان (بازنشستگان و مستمریبگیران) را عامل بحران و ورشکستگی صندوقهای بیمهای میدانند ومعتقدند این اتفاق برای صندوقها یک شبه نبوده بلکه حاصل برخی مداخلهها و تصمیم گیریهای نادرست و غیر کارشناسانهای بوده که در طول دوره دولت گذشته بدون توجه به ماهیت و ساختار صندوقها از سوی دولت و نهادهای قانونگذار بر صندوقهای بازنشستگی اعمال شده است.
سقوط و ورشکستگی صندوقهای بازنشستگی
آنها معتقدند بعد از ۳۰ سال پرداخت حق بیمه به صندوقها نباید دریافت حقوق برای بازنشستگان به دغدغه تبدیل شود. اینکه این روزها صندوقها برای پرداخت حقوق آنان با کسری بودجه مواجهند و بسختی میتوانند به تعهدات خود عمل کنند زنگ خطری است که به صدا درآمده است و اگر در اسناد بالادستی همچون برنامه ششم به این مسائل و چالشها توجهی نشود و برای نجات صندوقها برنامههای علمی و کارشناسانه تدوین نشود در آیندهای نزدیک باید شاهد سقوط و ورشکستگی صندوقهای بازنشستگی باشیم و اسفبارتر آنکه به دنبال آن معیشت و زندگی میلیونها بازنشسته به خطر خواهد افتاد .
کارشناسان با اشاره به بازنگری در مدیریت صندوقهای بازنشستگی تأکید دارند با توجه به شرایط اقتصادی موجود، افزایش شمار بازنشستگان و طولانی شدن دوران پرداخت حقوق به این افراد و پرداخت نشدن بدهی های دولت به صندوقهای بیمهای همچون تأمین اجتماعی، باید مدیرانی هدایت و سکان این صندوقها را برعهده بگیرند که تخصص و تجربه لازم را برای رشد و بهبود صندوقها و تأمین نیازهای ذینفعان آن داشته باشند.
همچنین در مقابل لازم است مسئولان و قانونگذاران نیز از اتخاذ هرگونه تصمیمی که تعهد و بار مالی جدیدی به صندوقهای بیمهای تحمیل میکند خودداری کنند تا بتوان با مدیریت کارآمد منابع مالی، برنامهریزی دقیق اقتصادی و حرکت در جهت مأموریتها و وظایف تعیین شده بویژه خروج از بنگاهداری، صندوقهای بازنشستگی را از ورشکستگی و بحران نجات داد.