ساعات کار در کارگاه ها و کارخانجات مشمول قانون کار، مدت زمانی است که کارگر نیرو یا وقت خود را به منظور انجام کار در اختیار کارفرما قرار میدهد. ساعات کار در هفته ۴۴ ساعت است و در کارهای نوبتی که ساعات کار به صورت چرخشی انجام میشود، ساعات کار در ماه نباید از ۱۷۶ ساعت بیشتر باشد.
ضمن اینکه ساعت کار در شبانه‌روز نباید از ۸ ساعت (ماده ۵۱ قانون کار) تجاوز کند و در صورت نیاز به کار بیشتر، فقط میتوان ۴ ساعت اضافه‌کار در روز برای کارگر منظور کرد که این مدت نیز باید با موافقت کارگر و پرداخت فوق العاده اضافه‌کار که ۴۰ درصد اضافه بر مزد روزانه کارگر است، تعیین و پرداخت شود. البته چنانچه شرایط اضطراری بر اثر حوادث غیرمترقبه یا احیای مجدد کارگاه به وجود آید میتوان اضافه‌کار بیشتری را از کارگر طلب کرد که با حالت عادی متفاوت است (ماده ۵۹ قانون کار).
زمان صرف صبحانه و ناهار جزء ساعات کار نیست ولی چنانچه در کارگاهی از ابتدا ساعت صرف ناهار جزء ساعات کار محسوب شده باشد، این رویه باید ادامه یابد.
ساعت کار برای مشاغل سخت و زیان آور
نکته قابل توجه دیگر اینکه ساعات کار در مشاغل سخت و زیان‌آور ۶ ساعت در روز و ۳۶ ساعت در هفته است.
ساعت کار برای کارگر نوجوان
همچنین ساعات کار روزانه کارگر نوجوان، نیم‌ساعت کمتر از ساعات کار معمولی کارگران است. ترتیب استفاده از این امتیاز با توافق کارگر و کارفرما تعیین خواهد شد. کارگر نوجوان فردی است که بین ۱۵ تا ۱۸ سال سن دارد.
اضافه‌کاری چگونه محاسبه می شود؟
کار اضافی به کاری گفته میشود که علاوه بر ساعات معمولی روزانه و هفتگی انجام شود. کار اضافی برای کارگر و کارفرما مزایایی دارد. این امر برای کارگر مزد و درآمد بیشتری دارد و برای کارفرما بهره‌گیری بیشتر از امکانات کارگاه بدون استخدام کارگر جدید و پرداخت حق‌بیمه.
در موارد زیر تعیین اضافه‌کاری برای کارگر ممنوع است:
۱) کارگری که کارشبانه انجام میدهد. کارشبانه از ساعت ۲۲ شب تا ۶ صبح راشامل میشود و از ساعت ۶ صبح تا ۲۲ شب کار روزانه خواهد بود.
۲) کارگری که به کارهای خطرناک و سخت و زیان‌آور اشتغال دارد.
۳) کارگر نوجوان.
ساعات کار و پرداخت حق بیمه
پرداخت حق بیمه به سازمان تامین اجتماعی بر اساس روز و ساعت تعیین و به سازمان مزبور پرداخت میشود، به ترتیبی که برای ۸ ساعت کار یک روز بیمه منظور میشود. حق بیمه دریافتی بابت اضافه کاری نیز فقط بر میزان خدمات سازمان تاثیر دارد و موجب افزایش مدت سابقه فرد نمیشود. با این حال با توجه به مدت کارکرد هر فرد در کارگاه‌های مشمول قانون کار و تامین‌اجتماعی در طول ماه حق بیمه پرداخت و متناسب با آن حق بیمه منظور میشود. در برخی از مشاغل مدت کار در ماه کمتر از ۳۰ روز است و درواقع به صورت پاره وقت و ساعتی انجام میشود که در این موارد الزام است با توجه به نوع شغل مدت قابل قبول کارکرد در طول ماه مورد توافق سازمان و صنف مربوطه قرار بگیرد و براساس آن مبلغ بیمه دریافت شود. در هر حال مبنای تعیین سابقه این افراد این گونه است که ۸ ساعت کار یک روز سابقه منظور شود. بهتر است در مشاغلی که ماهیت کوتاه مدت و پاره وقت یا ساعتی دارند دستمزد و میزان مدت زمان کارکرد در ماه تعیین شود، مثل شغل منشی‌گری در مطب‌ها یا دفاتر وکالت یا مشاوره.
در صورتی که در زمینه بیمه تامین اجتماعی یا قانون کار نیاز به مشاوره تلفنی تخصصی دارید از طریق صفحه اصلی سایت بیدبرگ درخواست مشاوره خود را ثبت کنید
